امام علی علیه السلام فرمودند:
وَمَنْ غفل وثَبَ علی ظهره و حَسب غَیَّه رُشْداً وغَرْتَهُ الْامانیِ واَخَذَتْهُ الحسره اذا انقضی الامر وانکشف عنه الغطاء؛

و کسی که غفلت ورزد عقب گرد کرده و گمراهیش را هدایت و رشد پندارد و آرزوها او را بفریبد و حسرت و افسوس او را فراگیرد آنگاه که عمرش به پایان رسد و پرده غفلت و جهل (به حقایق) کنار زده شود.
بحارالانوار، ج 77، ص 68، ح 383.